အက္ကန္တသညကထေရ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
အက္ကန္တသညကမထေရ်အကြောင်းသည် ဗုဒ္ဓသာသနာတော်၌ ထင်ရှားသော ဝတ္ထုတစ်ရပ်ဖြစ်ပြီး ရှေးဘဝက ပြုခဲ့သော သေးငယ်သော ကုသိုလ်ကောင်းမှုပင်လျှင် ကြီးမားသော အကျိုးကျေးဇူးကို ပေးစွမ်းနိုင်ကြောင်း ဖော်ပြထားသည်။ အပဒါန်ပါဠိတော်[၁]တွင် အကျယ်တဝင့် ဖော်ပြပါရှိသည်။
အကျဉ်းချုပ်မှာ-
ရှေးလွန်လေပြီးသောအခါ အက္ကန္တသညကမထေရ်လောင်းသည် တိဿဘုရားရှင် သွားလာရာ လမ်းခရီးတွင် ဘုရားရှင်၏ ခြေတော်များ နွမ်းနယ်ခြင်းမှ သက်သာစေရန် ရည်ရွယ်၍ မိမိ၏ ပုဆိုးနွမ်းကလေးကို ဖြန့်ခင်း လှူဒါန်းခဲ့သည်။ ထိုသို့ သဒ္ဓါစိတ်ဖြင့် လှူဒါန်းခဲ့သော ကုသိုလ်ကံကြောင့် ကိုးဆယ့်လေးကမ္ဘာတိုင်တိုင် အပါယ်လေးဘုံသို့ မကျရောက်ခဲ့ဘဲ လူ့ဘုံ နတ်ဘုံတို့၌သာ ကျင်လည်ခဲ့ရသည်။
ထို့အပြင် နှစ်ဆယ့်ငါးကမ္ဘာထက်၌ သုနန္ဒမည်သော စကြဝတေးမင်းအဖြစ်ကို ရရှိခဲ့သည်။ စကြဝတေးမင်းဟူသည် စကြာရတနာကို ပိုင်ဆိုင်သော မင်းဖြစ်ပြီး လောကီစည်းစိမ်အထွတ်အထိပ်ကို ခံစားရသူဖြစ်သည်။
ဤဘဒ္ဒကမ္ဘာ ဂေါတမဘုရားရှင် ပွင့်ထွန်းတော်မူသောအခါ ထိုမထေရ်လောင်းသည် ရဟန်းပြု၍ ကြိုးစားအားထုတ် ကျင့်ကြံပွားများသောကြောင့် ရဟန္တာအဖြစ်သို့ ရောက်ရှိခဲ့သည်။
ဤဝတ္ထုမှ ရရှိသော အဓိက သင်ခန်းစာများမှာ-
- သေးငယ်သော ကုသိုလ်မှုပင်လျှင် ကြီးမားသော အကျိုးကျေးဇူးကို ပေးစွမ်းနိုင်ခြင်း။
- သဒ္ဓါစိတ်၏ အရေးပါမှု။
- ဘဝအဆက်ဆက် ကောင်းကျိုးချမ်းသာကို ခံစားရခြင်း။
- နောက်ဆုံး၌ ဘဝ၏ အထွတ်အထိပ်ဖြစ်သော ရဟန္တာဘဝသို့ ရောက်ရှိနိုင်ခြင်း။
အက္ကန္တသညကမထေရ်သည် ပုဆိုးနွမ်းလေးတစ်ခုကို လှူဒါန်းရုံမျှဖြင့် ဤမျှလောက် ကြီးမားသော အကျိုးကျေးဇူးများကို ခံစားခဲ့ရခြင်းသည် ကုသိုလ်၏ တန်ခိုးအာနိသင်ကို ထင်ရှားစေသည်။ ဤဝတ္ထုသည် မည်သည့်ကုသိုလ်မှုမဆို သေးငယ်သည်ဟု မထင်မှတ်ဘဲ သဒ္ဓါစိတ်ဖြင့် ပြုလုပ်သင့်ကြောင်း အားပေးတိုက်တွန်းသော ဝတ္ထုတစ်ရပ်ဖြစ်ပေသည်။ [၂]